Kontraruch rowerowy to dopuszczenie dwukierunkowego ruchu rowerowego na ulicach jednokierunkowych. Takie rozwiązanie niesie za sobą bardzo wiele korzyści: umożliwia skracanie drogi, poprawia dostępność celów podróży oraz zwiększa wygodę i bezpieczeństwo ruchu drogowego poprzez ominięcie niebezpiecznych ulic i skrzyżowań. Jest ono powszechnie stosowanym rozwiązaniem w wielu krajach Europy, także w Polsce.

Warto mieć na uwadze, że ruch jednokierunkowy na ulicach często wprowadza się tylko ze względu na dobro kierowców, bo w ten sposób wytwarzane są w przestrzeni jezdni dodatkowe miejsca parkingowe (poza wyjątkami gdzie np. jest za wąska przestrzeń na drogę dwukierunkową). Kontraruch stanowi kompromis pomiędzy potrzebami rowerzystów i kierowców samochodów zezwalając na swobodne przemieszczanie się rowerzystów, a także nie ograniczając w znaczący sposób miejsc parkingowych.

Kontraruch rowerowy wprowadza większą wygodę poruszania się dla rowerzystów, ponieważ eliminuje konieczność objeżdżania fragmentów miasta ze względu na organizację ruchu. Należy mieć na uwadze, że rowerzyści by pokonać trasę muszę włożyć relatywnie większy wysiłek niż dla kierowcy, a brak konieczności nadkładania trasy zwiększa atrakcyjność tego środka lokomocji. Kontraruch częściowo eliminuje także przypadki łamania prawa gdzie rowerzyści w miejscach w których mieliby jechać pod prąd drogą jednokierunkową wybierają chodniki.

Należy podkreślić, że kontraruch jest bezpieczny, gdyż rowerzysta utrzymuje kontakt wzrokowy z kierowcą samochodu, a także nie jest narażony na otwieranie drzwi zaparkowanych samochodów w niekorzystnym dla jadącego rowerzysty kierunku. Warto przypomnieć, że obawa braku bezpieczeństwa nie posiada swojego pokrycia w statystykach wypadków z udziałem rowerzystów.

Ze względu na szerokość jezdni, prędkość ruchu panującą na niej oraz intensywność ruchu samochodowego i rowerowego wyznacza się trzy sposoby wprowadzania kontraruchu rowerowego:

1) Pierwszym jest wydzielony kontrapas, który wyznacza się przy lewej krawędzi jezdni patrząc w kierunku zgodnym z ogólną organizacją ruchu. Tego typu rozwiązanie zalecane jest przy dużym natężeniu ruchu, by rowerzyści mieli widocznie wydzielony pas do poruszania się po nim.

2) Nieco mniej kosztownym jest punktowe wydzielenie kontraruchu za pomocą wysepek na wjazdach i wyjazdach z ulicy. Wyspa ma za zadanie sygnalizować organizację ruchu, a także uniemożliwiać zajeżdżanie drogi przez samochody wyjeżdżające z drogi poprzecznej.

3) Kontraruch można także wprowadzać bez poziomego wydzielenia w jezdni. Takie rozwiązanie ruchu oznacza się oznakowaniem pionowym w postaci znaków B-2 oraz D-3 umieszczonych po odpowiedniej stronie drogi jednokierunkowej z tabliczkami T-22.