Rowerzyści oraz piesi to grupa najbardziej narażonych na niebezpieczeństwo, niechronionych użytkowników ruchu o różnym statucie prawnym (rower według obowiązujących przepisów jest pojazdem). Łączenie ruchu pieszego i rowerowego, choć może powodować konflikty, to jest możliwe w przypadkach uzasadnionych względami bezpieczeństwa i potrzebami użytkowników.
W myśl obowiązujących przepisów rowerzysta ma prawo korzystania z chodnika tylko w kilku przypadkach:
- gdy na jezdni obowiązuje ograniczenie prędkości wyższe niż do 50 km/godz., a chodnik ma co najmniej 2,0 m szerokości i nie ma wydzielonej drogi rowerowej z której rowerzysta mógłby skorzystać,
- gdy rowerzysta opiekuje się dzieckiem do lat 10 jadącym na swoim rowerze,
- w przypadku ekstremalnych zjawisk pogodowych (typu ulewny deszcz, mgła, grad, silny wiatr itp.);
W tych przypadkach jednak rowerzysta zobowiązany jest ustępować miejsca pieszym.
Także są sytuacje odwrotne kiedy piesi mogą korzystać z drogi rowerowej: w razie braku chodnika lub pobocza albo niemożności korzystania z nich. Wtenczas pieszy, z wyjątkiem osoby niepełnosprawnej, korzystając z tej drogi, jest obowiązany ustąpić miejsca rowerzyście.
Poza przypadkami opisanymi powyżej łączenie ruchu pieszego i rowerowego dopuszczone jest przez oznakowanie:
- kombinacja znaków B-1 i T-22 (zakaz ruchu z dopuszczonym ruchem rowerów),
- znak D-40 (strefa zamieszkania),
- kombinacja znaków C-16 i T-22 dopuszczająca ruch rowerów na chodnikach i ciągach pieszych. Nie nakłada ona na kierującego rowerem obowiązku korzystania z tak oznakowanej drogi (można wybrać do jazdy równoległą jezdnię),
- kombinacja znaków C-13 i C-16 na wspólnej tarczy z kreską poziomą, oznaczającą drogę dla rowerów i pieszych;
Kierując się wyborem typu rozwiązania dla pieszych i rowerzystów należy mieć na względzie szereg czynników:
- natężenie ruchu pieszego i rowerowego panującego na danej drodze – zalecane dopuszczalne natężenia ruchu rowerów i pieszych i związany z tym wybór rozwiązania opisuje rycina numer 1 (opierająca się na wytycznych niemieckich),
- rodzaj ruchu samochodowego: prędkość panującą na jezdni oraz rodzaj ruchu, czy jest to np. ruch ciężki,
- rodzaj aktywności wykonywany przez użytkowników i charakter danego ciągu (czy służy rekreacji, tranzytu, lub do obsługi ruchu docelowo-źródłowego),
- a także względy ekonomiczne, w szczególności na drogach o długich odcinkach, bez wysokiego natężenia ruchu;
