Analizując lokalizację wyodrębnionej drogi rowerowej w ulicy należy pamiętać, że separacja ruchu nie zawsze prowadzi do poprawy warunków poruszania się rowerem po mieście. Źle zaprojektowana infrastruktura rowerowa może zwiększyć ilość punktów kolizyjnych oraz doprowadzić do pogorszenia warunków bezpieczeństwa i wygody. Często więc zamiast budowy nowej drogi rowerowej wystarczy uspokojenie ruchu.
Projektując drogi rowerowe należy więc brać pod uwagę prędkość panującą na ulicy (miarodajną, a nie wyznaczoną przez np. znaki drogowe), a także natężenie ruchu ciężkiego. Preferowane rozwiązania obrazujące tę zależność prezentuje rycina:
Przykładowo przy popularnych strefach „Tempo 30”wydzielone drogi dla rowerów są praktycznie niepotrzebne. Przy tych prędkościach mogą zaistnieć jedynie pasy ruchu na jezdni. Przy prędkościach od 30 do 50 km/h panujących na ulicy w pierwszej kolejności należy rozważyć wprowadzenie pasów ruchu dla rowerów, a dopiero potem – wydzielonych dróg rowerowych. Nie zaleca się budowy dróg rowerowych wzdłuż dróg z wieloma skrzyżowaniami ze względu na wytworzenie dużej ilości punktów kolizyjnych. Przy wyborze odpowiedniego rozwiązania należy też mieć na względzie, czy drogą dla rowerów odbywać będzie się jedynie tranzyt, czy będzie służyć ona obsłudze punktów docelowych.
Kiedy, gdzie i jaki typ drogi rowerowej sytuować?
- Dwukierunkowe drogi dla rowerów po obu stronach dróg o 4 pasach ruchu (lub więcej) oraz na drogach dwujezdniowych.
W celu poprawy bezpieczeństwa i zredukowania czasu traconego na skrzyżowaniach nie dopuszcza się budowania drogi dla rowerów tylko po jednej stronie drogi
dwujezdniowej lub drogi posiadającej co najmniej cztery pasy ruchu ogólnego (pomijając pasy występujące tylko w rejonie skrzyżowań). Nie dopuszcza się budowania nowych dróg dla rowerów w pasie dzielącym (pasie terenu pomiędzy jezdniami). Budowanie dróg dla rowerów po obu stronach jest konieczne nie tylko ze względu na ilość celów podróży po obu stronach, ale także by zmniejszać ilość sytuacji, gdy rowerzysta zmuszony jest przekraczać w poprzek ruchliwą jezdnię
- Dwukierunkowe drogi dla rowerów po obu stronach innych dróg.
Należy unikać sytuacji, kiedy dwukierunkowa droga dla rowerów znajduje się tylko po jednej stronie jezdni. Dla rowerzystów, których cele podróży znajdują się po drugiej stronie jezdni, tak usytuowana droga dla rowerów oznacza wzrost liczby punktów kolizji i dyskryminujący wzrost współczynnika opóźnienia. Należy rozważyć utrzymanie ruchu rowerowego w jezdni, na zasadach ogólnych lub na pasie ruchu dla rowerów, aby ograniczyć kolizje rowerzysta – samochód.
- Dwukierunkowa droga dla rowerów po jednej stronie drogi (tylko w szczególnych przypadkach).
Dopuszcza się budowanie dróg dla rowerów po jednej stronie drogi jeżeli na długim odcinku po stronie po której nie ma drogi dla rowerów, nie znajdują się cele podróży i wjazd na drogę dla rowerów nie wprowadza dodatkowych kolizji z pojazdami (np. wjazd poprzez małe rondo). Należy drogę dla rowerów projektować na jak najdłuższym odcinku po tej samej stronie, by unikać niepotrzebnego przejeżdżania rowerzystów w poprzek jezdni.
- Jednokierunkowe drogi dla rowerów po obu stronach jezdni.
W sytuacji, gdy nie ma możliwości wybudowania dwukierunkowej drogi dla rowerów odseparowanej od jezdni (brak miejsca, spodziewany konflikt z pieszymi itp.) można po obu stronach wyznaczyć jednokierunkowe drogi dla rowerów.
- Samodzielne drogi dla rowerów:
Zaleca się budowanie dróg dla rowerów niezależnie od układu drogowego dla skrócenia drogi przejazdu pomiędzy poszczególnymi rejonami lub ominięcia skomplikowanych skrzyżowań. Drogi takie pełnią często funkcję zarówno komunikacyjną jak i rekreacyjną.