Nawierzchnia drogi dla rowerów powinna być gładka, minimalizująca opory toczenia i drgania oraz posiadająca właściwości antypoślizgowe. Dodatkowo, powinna ona być budowana na podbudowie, która zapobiega zapadaniu się na skutek wjeżdżających na nią pojazdów (pojazdów uprzywilejowanych, pługów itp.).

Nawierzchnia

Powyższe wymagania spełnia przede wszystkim nawierzchnia asfaltowa oraz niektóre materiały żywiczne. Ze względu na wygodę i bezpieczeństwo (opory toczenia, powstające szybko nierówności) nie wolno stosować nawierzchni rozbieralnej z kostki betonowej typu „polbruk”.

W wyjątkowych sytuacjach – w przypadku ograniczeń wynikających z ochrony konserwatorskiej – można stosować kostkę kamienną o wysokim stopniu równości i minimalnych szczelinach pomiędzy poszczególnymi elementami. Należy podkreślić, że kostki kamienne cięte lub cięte i polerowane nie nadają się na drogi rowerowe ze względu na ich niską przyczepność podczas hamowania, zwłaszcza gdy są zawilgocone.

Kolor

Kolor nawierzchni dróg rowerowych to naturalny kolor asfaltu i betonu. Kolor czerwony stosuje się dla kostki betonowej na progach spowalniających, nawierzchni przeciwpoślizgowej, na przejazdach głównych dróg rowerowych przez ulice i w obszarach konfliktowych (asfalt barwiony), w przypadku rozwiązań specjalnych oraz przy realizacji nawierzchni mostów i wiaduktów.

Nierówności, uskoki, elementy infrastruktury podziemnej

Różnice w poziomie niwelety drogi dla rowerów (krawężniki, uskoki poprzeczne) nie mogą przekraczać 1 cm, przy czym zaleca się usuwanie wszelkich uskoków i stosowanie tzw. krawężników zalanych asfaltem, zlokalizowanych w poziomie drogi rowerowej.

Studzienki kanalizacyjne i inne wloty lub otwory infrastruktury podziemnej nie mogą zagrażać bezpieczeństwu rowerzysty: konstrukcja musi zapobiegać wpadnięciu koła, a lokalizacja musi być na tym samym poziomie co nawierzchnia drogi rowerowej. Zaleca się, by nawierzchnia wlotów itp. posiadała podobne właściwości tarcia, co nawierzchnia drogi rowerowej, tak by hamujący rowerzysta nie ślizgał się na niej. Konstrukcja studzienek i innych otworów musi zapobiegać zapadaniu się w stosunku nawierzchni drogi rowerowej podczas eksploatacji.

W przypadku, kiedy droga rowerowa prowadzona jest w bezpośredniej bliskości roślinności, integralną częścią nawierzchni asfaltowej lub betonowej mogą być elementy krat metalowych lub betonowych (czy ewentualnie specjalne płyty betonowe z dziurami) o gęstym zaplocie (oczka o rozmiarach ok. 1×1 cm), chroniące system korzeniowy drzewa i umożliwiające bezpieczny przejazd rowerem. Krata musi uniemożliwiać poślizg podczas deszczu, zakleszczenie koła roweru itp.

Wymagania dla zielonych traktów rowerowych

Poza terenami zurbanizowanymi na drogach rowerowych, które przebiegają przez tereny zielone, a nie stanowią głównych i zbiorczych tras rowerowych, można stosować na krótkich odcinkach nawierzchnie nieutwardzone. Powstanie takich tras może być usprawiedliwione jedynie charakterem okolicy oraz przewidywanym wyłącznie sezonowym wykorzystaniem drogi jako rekreacyjnej trasy wylotowej z miasta lub faktem, iż jest to droga tymczasowa.

Dodatkowo uwadze polecamy opinię GDDKiA ws. typowych nawierzchni dróg dla rowerów:

https://www.gddkia.gov.pl/userfiles/articles/i/infrastruktura-rowerowa_3000/opinia_nawierzchnia.pdf